Soms lijkt IPTV een beetje op het spreekwoordelijke zwarte schaap in de tv-familie. Iedereen kent kabel-tv, sommigen zweven rond satelliet-tv, maar dan heb je ineens die eigenwijze, digitale neef: IPTV. En ja, de dubbele “IP” in “ip iptv” klinkt als een typfout van je oom tijdens de kerstborrel, maar schijn bedriegt. De term duikt op in allerlei discussies, fora en “hoe-doe-ik-dit-in-hemelsnaam” YouTube-video’s.

IPTV is geen tovenarij. Het betekent simpelweg “televisie via Internet Protocol”. Dus niet via de ether, niet via een schotel op je dak, maar gewoon via je internetverbinding. TV-kijken, maar dan digitaal, bijna net als Netflix, maar dan in een nieuw jasje. Wat mensen vaak niet begrijpen? Je hebt verschillende smaken. Je hebt legale aanbieders met officiële kanalen én je hebt die schemerzone waar je buurman ineens voetbal kanalen uit Qatar weet tevoorschijn te toveren voor drie tientjes per jaar.

Begrijp je het nog? Niet iedereen wel, geloof me. Mijn vader dacht serieus dat “IPTV” betekende dat je je tv eigenlijk geen tv meer mag noemen. Hij wilde de afstandsbediening al met pensioen sturen. Het werkt simpel: je ontvangt een code (m3u-link, klinkt ernstig technisch maar YouTube is je vriend), je gooit ‘m in een player-app op je televisie of je oude smartphone, en voilà: beeld. Zeg maar dag tegen de eindeloze zenderzoektocht van ouderwetse toestellen. Maar stiekem begin je dan weer opnieuw. Welke app, welke lijst, klopt het allemaal wel? Het leven van een tv-kijker was vroeger overzichtelijker.

Er zitten wat haken en ogen aan. Bandbreedte, om maar iets te noemen. Is je wifi-traag, dan haperen je beelden vaker dan dat je neef tijdens karaoke de tekst vergeet. Providers zijn daar sowieso niet altijd even blij mee. Ze willen geen honderden households die hun netwerk laten zweten vanwege buitenlandse sportwedstrijden.

Legaal of niet legaal, dat is altijd weer de vraag. Je moet echt gek zijn om na één Google-zoekopdracht te denken “dit is voor altijd veilig”. Een abonnement bij een erkende partij is soms wat duurder, maar als je gerust wil slapen is het wel fijn. Tenzij je houdt van de adrenaline om ineens in het Spaans naar nieuws te kijken omdat je lijst weer offline is gehaald.

Niet alles glimt als goud. Live sport heeft soms zes seconden vertraging. Zeg dan maar vaarwel tegen die spannende ontlading precies tegelijk met je buurman. En vergeet niet: sommige IPTV-apps hebben de gebruikerservaring van een jaren 90-tv-menu. Scrollen voelt dan alsof je een fiets zonder ketting bergop probeert te krijgen.

Maar één ding is zeker: IP IPTV geeft je de touwtjes in handen. Jij bepaalt wat er op je scherm verschijnt, zonder dat een logge provider je agenda bepaalt. Soms werkt het, soms niet. Soms lach je, soms sla je jezelf voor je hoofd. Precies dat onvoorspelbare maakt het eigenlijk best spannend. TV kijken was nog nooit zo’n avontuur.